Er zijn

hier ben ik

niet om her verdriet op te

lossen

dat kan ik niet

wel bij elkaar zijn

en zo te delen

wat te zwaar is

voor één mens

Wanneer je moet afgeven

wat je het meest liefhebt,

dan staat de tijd stil.

Dan is er geen gisteren,

geen vandaag

en geen morgen meer.

Dan bestaat tijd niet meer,

dan is er enkel heimwee.

Je hoeft mijn verdriet

niet te begrijpen.

Maar als het kan,

slechts te aanvaarden

zoals het voor mij voelt.

Je luisterend aanwezig zijn,

zal mij dragen.

Ineens is er die stilte

heerlijk mijn moment.

Alsof jij mijn kind hier voor even

weer bij me bent.

De wind streelt zacht mijn huid

een vlinder fladdert vrij.

Ik voel dat jij mijn hand aanraakt

alle tijd voorbij.

Een zonnestraal warm licht

er vloeit een liefdes traan.

Vaag zie ik je gezicht

Ik moest je laten gaan.

IIeens is er die stilte

even voel ik geen pijn

Jouw naam in het licht te zetten

voelt voor eeuwig samenzijn.

Ron van Nunen

Héél even lijkt het

door de lichtval

of de wind

héél even weet ik

dat jij je hier bevindt

Een streling langs mijn schouder

een vlam die plotseling dooft

Een vlinder die blijft dralen

of zit het in mijn hoofd?

Héél even besef ik

jij bent altijd bij mij

voor héél even voelt

het blijft altijd ‘wij’.

Dag mijn vlinderkind,

ga maar…. ga ……

vlieg het licht vlug achterna

al kan ik niet meer voor je zorgen

jouw liefde, zit in mij verborgen

Dag lief vlinderkind,

fladder vrij

jij bent en blijft een deel van mij

Noem hun naam

Als je ons ziet

Als je met ons praat.

Noem hun naam

Laat ons merken

We zijn hen niet vergeten.

Noem hun naam

We denken nog elke dag aan hen.

Gedicht door Marijke Ramsteijn

Kleine meisjes worden groot

Maar niet allemaal

Lieve, jij blijft altijd klein

Maar met een groots verhaal

Jouw boek gaat over dapper zijn

Doen wat niemand had verwacht

Een diepe indruk achterlatend

Zo klein en zoveel kracht

Jouw verhaal dat is geen sprookje

Met een happy end

Maar wat ben ik blij mijn lieve Lieve

Dat ik je heb gekend!

Door Christian, vriend van Twan Hogenkamp

Tijd

Twan

Vriend van de wind

Vriend van de snelheid

Vriend van mij

Vriend van ons

Vaak won jij ... toen we klein waren met kaarten, later het karten, nog

later met gokken en op de beurs

Jij wist het altijd goed in te schatten

tot op het laatst.....

Wat heb ik je deze overwinning gegund.

Het mocht niet zo zijn

De tijd staat stil...

...geen wind

...geen snelheid

Alles valt stil.......

Nog elke dag lijkt het onwerkelijk.

Maar door alle herinneringen voor altijd verbonden.

Door wat jij me hebt laten inzien bekijk ik het leven positiever en durf ik

ook jouw woorden te gebruiken.

“Leef het leven”

Voor altijd verbonden.